سعید راد، نام آشنایی در بازیگری سینمای ایران است. شروع فعالیت راد مصادف با شکل‌گیری موج نوی سینمای ایران بود. «خداحافظ رفیق» اولین ساخته امیر نادری اولین تجربه جدی راد بعد از ظاهر شدن در چند نقش فرعی در عرصه بازیگری بود. با درخشش راد در این فیلم سایر سینماگران موج نو و صاحب سبک به سراغش آمدند. کامران شیردل، فریدون گله و مسعود کیمیایی فیلم‌سازان شاخصی بودن که با او کار کردند و دردهه پنجاه به همراه بهروز وثوقی ستاره بی بدیل بازیگری سینمای ایران بود. بعد از انقلاب هم این درخشش ادامه پیدا کرد و سعید راد با حضور در فیلم پر فروش و محبوب «عقابها» جایگاهش را حفظ کرد. با مهاجرت ناخواسته راد به خارج از کشور این بازیگر از سینما فاصله گرفت. بازگشت مجددش توام با حضور در فیلم «دوئل» احمدرضا درویش بود. فیلمی که نتوانست ضامن موفقیت دوباره راد باشد. دراین یکی دو ساله اخیر حضور راد در سینما جدی‌تر شده است و در حال حاضر هم قرار است با ابراهیم حاتمی‌کیا در فیلم «چ» که درباره زندگی چمران است در نقش سرلشکر شهید فلاحی بازی کند. بر همین اساس هنرآنلاین گفتگویی با سعید راد درباره سینما و فعالیت‌های اخیرش دارد که در ادامه می خوانید. آقای راد تازه چه خبر؟ به همراه فریبرز عرب‌نیا، مریلا زارعی و اسماعیل سلطانیان مشغول تمرینات دورخوانی برای حضور در فیلم زندگی شهید مصطفی چمران به کارگردانی ایراهیم حاتمی کیا هستم. در این فیلم در چه نقشی بازی می کنید؟ در نقش شهید سرلشکر فلاحی فرمانده نیروی زمینی بازی می کنم. قبلا هم تجربه بازی در قالب شخصیت‌های نظامی را داشتید؟ بله در چند فیلم قبل از انقلاب نقش پلیس و در فیلم «عقابها» نقش خلبان بازی کرده بودم. شما با خیلی از بزرگان سینما کار کردید به نظر شما کارگردان‌های سینما را به چند گروه می توان تقسیم بندی کرد؟ بیشتر به دو حوزه سینماگر مولف و سینماگری که فقط به سینما به چشم یک شغل و حرفه نگاه می کند می توان تقسیم بندی انجام داد. سینماگر مولف بیشتر در سینمای بعد از انقلاب گسترش پیدا کرد و یک کارگردان فقط خودش را محدود به کارگردانی صرف نمی‌کرد. یادم می آید در اوایل انقلاب موقعی که مشغول بازی در فیلم «داد شاه» بودم کارگردانش سوای نوشتن متن در زمینه طراح صحنه ولباس فیلم هم فعالیت می کرد. در سینمای قبل از انقلاب هم چون تفکیک حرفه ای و کاری چندان مورد توجه نبود حتی کارگردان گریم فیلمش را انجام می داد که البته ربطی به تئوری مولف ندارد و مرتبط به ساختار آن روزگار سینمای ایران بود. به عنوان بازیگر چقدر این نوع بخش های فیلم دخالت می کردید؟ همیشه اعتقاد دارم که بازیگر در حکم وسیله ای در دست کارگردان فیلم برای بازی جلوی دوربین است و باید فرامین کارگردان را به درستی انجام دهد. بازیگر باید بازیگر باشد و نرود دنبال این حرف‌ها که سوپر استار است و بابد مثل یک سرباز تحت نظر کارگردان کار کند. الان متاسفانه بازیگران جوان مدعی بی خود و بی جهت شده اند. این بد است، خیلی از بازیگران می آیند حتی درباره نوع گریم‌شان و یا لباس‌شان دخالت نابجا می کنند. در فیلم «پروانگی» هم گریم متفاوتی داشتید؟ از حضور در این فیلم اصلا راضی نیستم. موقعی که برای فیلم برداری صحنه های خارج از کشور به فرانسه رفتیم دیدم اصلا لباس های مناسبی نبود و طراح لباس نمی دانست کراوات چیست!. با هزینه شخصی خودم برخی از لباس ها را خریدم . احمد محمد اسماعیلی