سرویس استانهای هنرآنلاین: مهدی شفیعی مدیر کل مرکز هنرهای نمایشی شامگاه سه شنبه 21 شهریور ماه در مراسم رونمایی از کتاب "روند تغییر محیط قراردادی نمایش" اثر فریندخت زاهدی در حوزه تئاتر خیابانی، طی سخنانی، اظهار کرد: نیاز پیوند تئاتر با دانشگاه، پژوهش است برای رسیدن به یک نقطه واحد در این حوزه.
او ادامه داد: امیدورام این کتاب مثل کتب دیگر، مرجع ارزشمندی باشد و عاملی برای نزدیکی گروهها به جریانهای آکادمیک.
فریندخت زاهدی نیز در این مراسم رونمایی گفت: نمایشگر و تماشاگر در تىاتر خیابانی یکی هستند و این مهمترین وظیفه و هدف تئاتر خیابانی است، تئاتر به جای اینکه منتظر آمدن تماشاگر به سالن باشد خودش میان مردم می رود و تماشاگر را تبدیل به نمایشگر میکند و با مفاهیم اجتماعی تماشاگر را در کار تشویق به ورود میکند.
او خاطرنشان کرد: من از سال ۶۰ در دیار غربت که تز فوق لیسانسم را مینوشتم در مورد تئاتر خیابانی کار کردم، بعد از برگشتن و شروع تدریس دیدم کارهایی که در عروسی انجام میشود به نام تئاتر خیابانی است.
این مدرس دانشگاه افزود: این نوع نمایش فلسفه و قوانین خودش را دارد، بنا به فرهنگها، مخاطب و نوع نگرش جامعه ممکن است شکل متفاوتی به خودش بگیرد ولی همیشه وظیفهاش رفتن به میان مردم و بازگو کردن مشکلات اجتماعی است، در تاریخ ۸۰، ۹۰ ساله خودش که به شکل شاخهای از تئاتر تمرین و اجرا شده و فرمولهایش را پیدا کرده است و شاخههای مختلفی پیدا کرده است، تئاتر محیطی، مکان محور، تبلیغی و... از تئاتر خیابانی فرم گرفتند. در سال ۷۷ احساس کردم نیاز به نگاهی آکادمیک است، زیرا تئاتری فراگیر است، آموزشی و پداگوژیک است و اهمیت بسیاری دارد.
زاهدی تاکید کرد: اینکه تنها در خیابان مردم را سرگرم کنیم غلطی فاحش است، بنا به تجربهای که داشتم تحقیقی روی تاریخچه کردم و ریشههایش را پیدا کردم، روند خارج شدن نمایش از سالن سنتی تئاتر و اینکه چه شد که تئاتر به خیابان و فضاهای نامتعارف آمد. به تئاتر روس، آمریکا و ... که فرم مشخصی پیدا کردند پرداختم تا جوانان از یک کتاب مرجع برای آگاهی از معنای تئاتر خیابانی استفاده کنند.
او بیان کرد: برای آموزش تئاتر خیابانی نیاز به دانستن چگونگی شکلدهی گروهها هستیم که با همین نام کتاب دیگری تألیف شده است.
زاهدی با بیان اینکه هنوز راه زیادی در پیش است، تصریح کرد: نبودن مطالعه و سرسری گرفتن تئاتر خیابانی اهانتی به تماشاگر است.
این مدرس حوزه تئاتر همچنین یادآور شد که کتاب مذکور پیشتر یک بار در سال 78 چاپ شد و دیگر به چاپ بعدی نرسید.