سرویس موسیقی هنرآنلاین: نمایشگاه پینک فلوید در موزه آلبرت و ویکتوریای لندن (V&A)، با استقبال چشمگیر مخاطبان رو به رو شده است. این استقبال به حدی بوده است که گاردین نوشته است جمعیت مخاطبان بازدید کننده از نمایشگاه پینک فلوید بیشتر از مخاطبان نمایشگاه دیوید بویی در همین مرکز بوده است.
موزه آلبرت و ویکتوریای لندن اعلام کرده فعلا نمی‌تواند به تقاضاهای بیشمار مردم برای بلیت این نمایشگاه واکنش مناسب و پاسخ درخوری بدهد. نمایشگاه دیوید بویی در سال 2013 سه سال پیش از مرگش قریب به 311 هزار بازدیدکننده را جذب کرده بود و اکنون نمایشگاه پینک فلوید تا به امروز قریب به 300 هزار بلیت فروخته است. این در حالی است که این نمایشگاه تا 15 اکتبر، یعنی قریب به 45 روز دیگر برپا خواهد بود.
گروه موسیقی بریتانیایی پینک فلوید از تأثیرگذارترین و موفق‌ترین گروه‌های موسیقی راک انگلیسی است که توانست با موسیقی پراگرسیو و سایکدلیک، اشعار معناگرا، استفاده از تجربیات صوتی و خلق اجراهای زنده، به موفقیت بین‌المللی دست یابد و به یکی از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین گروه‌های موسیقی عامه‌پسند تبدیل شود.
پینک فلوید در سال ۱۹۶۵ توسط دانشجویان سابق، سید برت، نیک میسن، راجر واترز و ریچارد رایت، تشکیل شد. آن‌ها در اواخر دهه ۶۰ میلادی و تحت رهبری سید برت دو تک‌آهنگ موفق منتشر کردند. سپس نخستین آلبوم خود تحت عنوان نی‌زن بر "دروازه‌های سپیده‌دم" را عرضه کردند که اثری موفقیت‌آمیز بود و باعث شهرت آن‌ها شد. دیوید گیلمور در دسامبر ۱۹۶۸ به عنوان پنجمین عضو به گروه پیوست و به تدریج جایگزین سید برت شد که به دلیل مصرف بیش از حد مواد سلامتی روانی خود را از دست داده بود. پس از جدایی برت از پینک فلوید، راجر واترز تبدیل به شاعر اصلی ترانه‌های گروه شد و جایگاه خود را بیش از پیش تثبیت کرد. در این زمان بود که پینک فلوید با آلبوم‌هایی مفهومی همچون "نیمه تاریک ماه" (۱۹۷۳)، "کاش اینجا بودی" (۱۹۷۵)، "جانوران" (۱۹۷۷)، "دیوار" (۱۹۷۹) و "برش نهایی" (۱۹۸۳) به شهرت جهانی دست پیدا کرد.