به گزارش هنرآنلاین، زایش ژانر کمدی با سینما در جهان برابر است. یعنی پس از اینکه علاقمندان به استفاده از دوربین فیلمبرداری نماهایی را از خیابان‌ها یا مناطق مختلف گرفتند و به فکر ارایه داستان در قالب این هنر جدید افتادند، ژانر کمدی نخستین گونه سینمایی بود که مورد توجه فیلمسازان نخستین دوره فعالیت سینما در جهان قرار گرفت. این اتفاق هم بسیار طبیعی است. به این جهت که وقتی سینما آغاز به کار کرد، دوره شکوفایی تئاتر در جهان بود و ژانر کمدی بیش از تراژدی مورد توجه مردم قرار می‌گرفت. بیشتر علاقمندان به تئاتر در آن زمان ترجیح می‌دادند به تماشای اثری کمدی بنشینند و بابت پولی که به خاطر خرید بلیت داده‌اند، لحظاتی شاد و مفرح داشته باشند تا اینکه غم و دردی به مشکلات خود اضافه کنند. به خصوص در آن دوران که هنوز رنسانس صنعتی شدن در کشورهای اروپایی شروع نشده بود و وضعیت اقتصادی در اروپا و امریکا چندان قابل توجه نبود. وقتی سینما متولد شد، فیلمسازان با هوشمندی خود این موضوع را درک کردند که توجه به ژانر کمدی می‌تواند برای آنها بسیار خوب باشد و توجه مردم را به این رسانه جدید، جلب کند. دوران کمدی کلاسیک که یکی از دوره های طلایی
هنر - صنعت سینما در جهان محسوب می‌شود، به خوبی نشان می‌دهد که تا چه اندازه آثار کمدی در جهان توانسته بود نظر مردم را به سینما جلب کند و شرایط رشد و شکوفایی بسیار سریع این هنر را به وجود بیاورد. در سینمای امروز جهان نیز، ژانر کمدی همچنان از پرمخاطب‌ترین و پرطرفداران گونه‌های تولید فیلم در جهان محسوب می‌شود. این موضوع در کشور ما نیز به خوبی دیده می‌شود. حتی در تولید برنامه‌های تلویزیونی نیز تا مدتی قبل توجه به ساخت و ارایه آثار کمدی به خوبی دیده می‌شد و امکان جذب مخاطبان انبوه را برای رسانه ملی فراهم آورده بود. نکته اصلی و اساسی کیفیت آثاری است که در سینما ارایه می‌شود. تاکنون تعریف‌های زیادی در خصوص سینمای کمدی ارایه شده است. بایدها و نبایدها، شاخص‌های تعیین کیفیت این نوع آثار، اهمیت تعداد مخاطبان استقبال کننده از یک اثر کمدی، مهم بودن یا نبودن گیشه، توجه به اهمیت دادن مردم به بازیگران یا کارگردان‌ها و بسیاری از دیگر مسایل می‌تواند سطح کیفی یک اثر سینمایی در ژانر کمدی را تعیین کند. بحث در این موارد به دراز می‌کشد و حتی تکراری به نظر می‌رسد، مهمترین نکته‌ای که در این مقال قصد اشاره به آن را داریم این است که
تعداد آثاری که در این گونه سینمایی ارایه می‌شود تا چه اندازه با خواست مخاطبان هماهنگی دارد. یکی از ویژگی‌های اصلی فیلم‌هایی که در اکران نوروزی یا همان نیمه نخست بهار بر روی پرده‌های سینما می‌روند، کمدی و مفرح بودن آنها است، اما مردم در تمامی ماه‌های سال به سینمای کمدی نیاز دارند. ارایه آثار فرهنگی و هنری که بتواند مردم را بخنداند موضوع بسیار مهمی است که باید از سوی مدیران فرهنگی جامعه به خوبی مورد توجه قرار بگیرد. بنابراین نباید منوط به اکران نوروزی سینماها شود و باید در طول سال تداوم پیدا کند. با این حال وقتی در یک مدت زمان کوتاه و محدود ناگهان چندین فیلم کمدی ساخته می‌شود که بیشتر آنها از مضمون یا ساختار قابل توجهی برخوردار نیستند، این موضوع به ذهن خطور می‌کند که سینمای کمدی به خودی خود بد نیست، پس چه چیزی باعث می‌شود یک گونه سینمایی برخوردار از جذابیت‌های ذاتی و سابقه بسیار خوب در کشور خودمان نمی‌تواند مخاطبان انبوه را به خود جلب کند. آنچه تاکنون گفته شد این موضوع را روشن می‌کند که وجود ژانر کمدی در سینما بسیار خوب و حتی ضروری است. آنچه می‌تواند این گونه سینمایی را پرمخاطب و بالنده یا بدون مخاطب نماید،
کیفیتی است از سوی کارگردان‌ها در قالب آثارشان ارایه می‌شود. نگاهی به آمار فروش فیلم‌های کمدی به خوبی این موضوع را نشان می‌دهد که فروش بسیاری از آثار کمدی طی چند سال اخیر چنگی به دل نمی‌زند و با کلیت جذاب بودن آثار کمدی در تضاد است. بدون شک علت استقبال کم مخاطبان را باید در کیفیت این آثار جستجو کرد و اول از همه باید به سراغ فیلمنامه رفت؛ عنصر بسیار مهمی که در فیلم‌سازی محور اصلی تولید یک اثر تصویری محسوب می‌شود. به دلایل مختلف از جمله اجازه نیافتن برای استفاده از مضامینی که می‌تواند مورد توجه فیلمسازان قرار بگیرد و بسیاری دلایل دیگر، کیفیت فیلمنامه‌های کمدی پایین است و فرمول به نسبت جدید استفاده همزمان از چند بازیگر گیشه‌پسند و چهره در یک فیلم، برای کشاندن مخاطبان به سینماها، چندان موثر و کارگشا نبوده است. بنابراین بسیار روشن است که سینماگران فعال در این ژانر باید فکری کنند. بررسی آثار مربوط به ژانر اجتماعی که طی چند سال گذشته در سینمای ایران ساخته شده است، به خوبی نشان می‌دهد بسیاری از ژانرهای جدی سینما از فیلم‌های کمدی سینمای ایران با کیفیت‌تر و بهتر بوده‌اند. به همین خاطر لازم است فیلم‌سازانی که در این
ژانر فعالیت می‌کنند، به حال جذب مخاطبان با بالابردن کیفیت ساخته‌هایشان فکری کنند. فاصله گرفتن جدی از کلیشه‌ها، به کارگیری مضامین نو و مطابق روز، رجوعی به دلایل موفقیت آثار کمدی برتر جهان، سرمایه‌گذاری روی فیلمنامه‌نویسان تخصصی طنز و کمدی، به کارگیری فانتزی و جلوه‌های ویژه برای ساخت صحنه‌های جدید و استفاده از عواملی که به مفهوم واقعی کمدی و طنز را می‌فهمند و فرق آن را با هجو و لودگی تشخیص می‌دهند، می‌تواند بسیار کارگشا باشد. مازیار شیبانی‌فر پایان پیام/33