سرویس مد و لباس هنرآنلاین: صنعت چرم ایران نخستین نفس‌های خود را با تأسیس نخستین کارخانه چرم سازی ایران در سال 1308 شمسی در شهر تبریز تازه کرد و تا سال 1337 تعداد 22 کارخانه در ایران فعالیت می‌کردند.
بحرانى که در اواخر دهه 70 شمسى در صنایع چرم ایران به وجود آمد دست اندرکاران این صنعت را واداشت تشکیلاتى فراگیر که بتواند چرمسازان تمام کشور را پوشش دهد تأسیس کنند که هم به عنوان نماینده و سخنگوى چرمسازان کشور با مسئولان دولتى و نهادهاى مملکت در رده‌های مختلف و همچنین با صنعتگران و صاحب نظران و چرمسازان تمامى کشورها به منظور حفظ مصالح این صنعت و منافع کارآفرینان و صاحبان اصلى این صنعت ارتباط مستقیم برقرار کند.
از جمله مشکلات موجود بر سر راه صنعت چرم ایران می‌توان به افزایش قیمت به دلیل گران شدن برخی از مواد اولیه از جمله پوست خام و کمبود برخی دیگر از این مواد مانند زاج، مازوج، بالا رفتن حقوق کارگران، مالیات، عوارض و بیمه و در ادامه افزایش هزینه‌های تولید، فرسوده بودن ماشین آلات چرم سازی، نبود تسهیلات مناسب برای نوسازی و تکمیل خطوط تولید، کمبود نقدینگی و مشکلات فراوان مالی واحدها، فقدان حمایت جدی از صادرات، قاچاق و واردات کالاهای مشابه اشاره کرد.
سیدجواد حسینی‌کیا، عضو هیئت رئیسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی به تازگی مسائلی را درباره مشکلات شدید صنعت تولید کیف و کفش چرم ایرانی بیان کرده است.
حسینی‌کیا در گفت وگو با خبرگزاری خانه ملت اظهار داشته است که بخش عظیمی از حوزه صنعت چرم کشور با واردات بی‌رویه کفش مخصوصاً از چین دچار مشکل شده است.
او با بیان اینکه واردکنندگان کیف و کفش چرم بخشی از واردات خود را تحت عنوان نمونه وارد کشور می‌کنند، معتقد است این مسئله نیز قسمتی از بازار صنعت چرم را روبه نابودی کشانده و همچنین زیره و رویه کفش را به‌صورت آماده وارد می‌کنند و در داخل کشور آن‌ها را به هم می‌دوزند.
به عقیده حسینی کیا، دولت باید از واردات بی‌رویه مصنوعات چرمی مخصوصاً از کشور چین جلوگیری کند و از محصولاتی که به‌عنوان نمونه وارد می‌شود، تعدادشان معقول و قابلیت عرضه در بازار را نداشته باشد. باید منابع بانکی را به سمت صنعت چرم کشور هدایت کنیم زیرا برای رونق در این صنعت به منابع بانکی، سرمایه و تسهیلات با سود کم در گردش نیاز مبرم احساس می‌شود.
به هر روی آنچه در این میان حائز اهمیت است اینکه در حال حاضر صنعت چرم ایران به دلیل عدم تجهیز به تکنولوژی روز و عقب‌افتادگی از رقبای خود در خارج نمی‌تواند در بازارهای خارجی حضور مناسبی داشته باشد و این در حالی است که در بازارهای داخلی نیز به دلیل عدم رشد کافی در زمینه کیفیت، مدل و تنوع تولید، با مشکلات عدیده‌ای مواجه است و متولیان امر و البته بخش خصوصی در کنار دولت باید چاره‌ای برای احیای این صنعت باسابقه در کشورمان بیندیشند.