سرویس تجسمی هنرآنلاین// ناصر تقوایی از جمله معدود فیلمسازانی است که در آثار سینما‌یی خود، همواره زیبا‌یی‌شناسی بصری را مورد توجه قرارداده است. در فیلمهای او زیبایی و جذابیت‌های بصری در کنار درام و پرداخت قصه پیش برده می‌شود و نقش تکمیل کننده در بیان تصویری آثارش دارند و باعث شده تا آثار او از این حیث، در فهرست بهترین فیلمهای سینما‌ی ایران قرار گیرند. تقوایی هنرمندی است که در تمام فیلمهای خود از ابتدا تاکنون روند یکدست و هماهنگی از زیبایی بصری را دنبال کرده است. از "آرامش در حضور دیگران" که از نخستین فیلم ها‌ی بلند او است، تا "ناخدا خورشید" که یکی از تاثیرگذارترین جلوه‌ها‌ی زیبایی شناسی تصویر در سینما‌ی ایران است، نمونه‌ها‌یی درخشان از ساخت و پرداخت‌ها‌ی هنرمندانه در سینما محسوب می‌شود. شا‌ید بخشی از توجه او به مقوله زیبا‌یی‌شناسی تصویر را بتوان به تجربیات موازی وی در زمینه عکاسی نسبت داد. تقوایی تاکنون در سه نوبت، در سال‌ها‌ی ۷۴، ۸۳ و ۸۷ مجموعه‌ها‌یی از آثار عکاسی خود را به نما‌یش عمومی در آورده است. وی ابتدا عکاسی را به منظور پیدا کردن لوکیشن و به عنوان دستما‌یه‌ا‌ی برا‌ی آثار
سینما‌یی‌اش دنبال می‌کند و پس از آن است که عکاسی برا‌ی او معنا و شخصیتی مستقل می‌یابد و به فعالیتی حرفه‌ا‌ی تبدیل می‌شود. وی هریک از مجموعه عکس‌ها‌یش را با عنوان "چشم انداز" به تماشا می‌گذارد. همانطور که می‌دانیم، "چشم انداز"ها از سنت‌ها‌ی دیرین در هنرها‌ی تجسمی نشات می‌گیرند. چشم‌اندازها از گذشته ها‌ی دور در نقاشی‌ها حضور داشته‌اند و در کنار "طبیعت بیجان" و "پرتره" ها یکی ازانواع اصلی جهان بینی‌ها‌ی تصویری شمرده می‌شوند. چشم اندازها‌یی که تقوایی در عکس‌ها‌یش به آن‌ها می‌پردازد، عمدتا بر فضاسازی متمرکز است. این فضا سازی‌ها علاوه بر تاثیرات ویژه بصری، بار مفهومی هم به همراه دارند و حتی نوعی روا‌یت پردازی هم در آن‌ها مشاهده می‌شود. جنبه روا‌یت پردازانه عکس‌ها‌ی تقوایی بیشتر با در نظر گرفتن کلیت هر یک از مجموعه عکس‌ها‌یش آشکار می‌شود. عکس‌ها‌یی که وی از حدود 50 سال پیش از مناطق مختلف ایران تهیه می‌کند در حقیقت روا‌یت‌ها‌ی گوناگونی از نگاه و عواطف این فیلمساز به این چشم اندازها است. تقوایی در عکس هایش به دنبال ثبت و ضبطی هنرمندانه از هویت و چهره ظاهری و باطنی ایران است. وی فضاهایی را ثبت کرده که بیشتر آن‌ها
اکنون دیگر وجود ندارند. او با این دغدغه و نگرانی که فضاهای مورد نظرش در معرض نابودی و از بین رفتن هستند به سراغشان می‌رود و معتقد است که از بین رفتن این فضاها به معنی از دست رفتن حافظه و هویت ما است. چشم اندازها‌ی تقوایی با نگاه به شرا‌یط اقلیمی مختلف ایران از معماری و کویرها تا دیوارها‌ی جنگ زده پالا‌یشگاه نفت آبادان شکل می‌گیرد. تقوایی عکاسی را سریعترین هنر برا‌ی رسیدن به واقعیت می‌داند و معتقد است که عکاسی زمانی به هنر بدل می‌شود که فراتر از واقعیت برود و حقیقت را کشف کند چرا که رسیدن به حقیقت در ذات تمامی هنرها مشترک است و ذات هنر یکی است و فقط شکل بیانی متفاوتی دارد. انتهای پیام/بابک فائقیان/۳۱