فروزش:سینماگران ما ضرورت بهره بردن از هنرهای تجسمی در سینما را احساس نمی‌کنند

وی ادامه داد:به اعتقاد من تمامی هنرها در درجه اول مستقل هستند و گاهی به دلیل ضرورتی که پیش می‌آید به کمک هم می‌آیند مانند موسیقی که به عنوان یک هنر خالص گاهی به کمک تاتر، سینما، نقاشی و ... می‌آید. کارگردان فیلم خمره افزود: هنرهای تجسمی هم می‌تواند دخالتی در سینما داشته باشند به معنی اخص نقاشی و مجسمه‌سازی در سینمای حال حاضر وجود دارد و از آن استفاده می‌شود، مانند طراحی استوری‌بورد در دکوپاژ و یا حتی عکاسی؛ هنرهای تجسمی برای نشان دادن هرآن چیزی که از دریچه دوربین فراتر از دید کارگردان قرار می‌گیرد و نیازمند فضایی برای تجسم این فضای بیرونی است می‌تواند تاثیرگذار باشد و خالی از این هم نخواهد بود. ضمن اینکه هنرها از بدنه با هم ارتباط دارند و جدا از هم نیستند. فروزش با اشاره به این که در اکثر کشورهای دنیا سینماگران با عرصه هنرهای تجسمی آشنا هستند و از دل این هنرها برخاسته‌اند اظهار کرد: بله همین طور است اما اینکه اکثریت افرادی که سینما قلمرو ذهنیشان قرار گیرد از هنرهای تجسمی باشند خیر؛ در کشور ما هستند هنرمندانی که از هنرهای تجسمی شروع کرده‌ و به سینما آمده‌‎اند و این عرصه مطلوبشان قرار گرفته است و هنوز هم علاقه به عکاسی و یا نقاشی دارند. اما کمتر پیش آمده از سینما هنرمندی به سوی هنرهای تجسمی رفته باشد مگر آنکه علاقه داشته و این کار را انجام دهد. این هنرمند پیشکسوت بیان کرد: ما پیش از دنیای بیرون دنیای درونمان را داریم و این دنیا ساخته شده از دنیای بیرون است، زمانی که یک هنرمند جاذبه‌های بیرونی را گرفته و درون خود هضم می‌کند و دوباره به بیرون باز پس می‌دهد خلاقیت انجام داده است و این در تمام عرصه‌ها وجود دارد. اما آنچه که مخاطب در سینما می‌بیند همان ذهنیتی است که هنرمند از فضای بیرون دریافت کرده و در قالب هنر به خورد مخاطب می‌دهد. نباید این نکته را فراموش کرد که هر چه این ذهنیت بیرونی‌تر و عینی‌تر باشد مخاطب عام را جذب خواهد کرد؛ و اینجاست که هنرهای تجسمی و بنیان‌های بصری می‌تواند به کمک سینماگر بیاید. ضمن این که هنر درغالبی باید خود را به نمایش بگذارد که با توده مردم جامعه ارتباط برقرار کند و نباید این هنر به نوعی باشد که فهم آن برای مخاطب عام سخت باشد.