به گزارش هنرآنلاین به نقل از دیده‌بان علم ایران، این مسابقه با هدف شناسایی استعدادهای جوان معماری توسط INSPIRELI – بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی تخصصی معماران و طراحان جهان – برگزار می‌شود. نحوه برگزاری مسابقه بدین صورت است که طراحان جوان زیر ۳۵ سال یک تا سه عکس از طرح‌های خود را در پروفایل شخصی‌شان در این شبکه اجتماعی به اشتراک می‌گذارند و براساس نظرات و آرای مردمی، برندگان مسابقه مشخص می‌شوند.
در مسابقات INSPIRELI AWARDS 2016 هزار و ۵۲ معمار جوان از ۹۹ کشور جهان شامل بیش از ۳۰۰ دانشگاه شرکت داشتند که در مجموع دو هزار و ۹۰۰ تصویر از طرح‌های خئود را به اشتراک گذاشته بودند. ۲۵ هزار و ۶۲۶ معمار عضو این شبکه اجتماعی هم در داوری طرح‌ها مشارکت داشتند. براساس آرای عمومی ۵۰ شرکت کننده از ۲۵ کشور (۳۷ دانشگاه) به مرحله نهایی داوری رسیدند و طرح‌های آن‌ها توسط هیات داورانی مرکب از ۵۵ معمار برجسته از شش قاره بررسی شد.
در پایان تیم‌هایی از ایتالیا و ژاپن اول و دوم شدند و رتبه سوم هم مشترکا به دو تیم از ایران و ایتالیا رسید.
تیم ایرانی شامل سمیه روانشادنیا (مدیر گروه)، عطاءالدین ششمانی و محمد مهدی واحدی، سال گذشته با پروژه میدان آذربایجان رتبه اول مسابقه طراحی میدان بزرگ آذربایجان (شهر تبریز) را کسب کرده بودند.
جوایز برندگان که شامل تندیس «بال‌هایی رو به آینده» اثر Borek Sipek است، فوریه امسال طی مراسمی در شهر پراگ اهدا می‌شود.
طرح خلاقانه بزرگ‌ترین میدان خاورمیانه در تبریز
معاونت معماری و شهرسازی شهرداری تبریز سال گذشته طی فراخوانی از معماران کشور، طراحی معماری و شهرسازی میدان بزرگ آذربایجان در تبریز را به مسابقه گذاشت که طرح خلاقانه سمیه روانشادنیا و همکارانش موفق به کسب رتبه اول این مسابقه شد.
طراحان این پروژه با الهام از منطقه کوهستانی آذربایجان و ژئوی شهر تبریز و همچنین بهره گیری از انرژی پایدار در تعریف المان‌های خود به فرمی پیوسته، نو و کلیتی منسجم رسیدند.
با توجه به صورت مسأله پروژه که کارفرما به دنبال پروژه ای با هزینه کم و استفاده از المان‌هایی برای ایجاد یک landscape و فضای شهری با محدودیت ارتفاع ۱۲متر، رویکرد طراحان این پروژه در مواجهه با این صورت مسأله ایجاد یک معماری سبک، سیال، شفاف با مقیاس انسانی به دور از ساخت و سازهای بنایی، صلب (که مانع تداوم بصری است)، پر هزینه و ایجاد معماری که زاویه دید و امتداد بصری را از میان انبوه المان‌های عمودی به خاطر فاصله بین آن‌ها حفظ کند، بوده است.
اشاره مفهومی و به تصویر کشیدن ژئو و بافت کوهستانی خطه آذربایجان و بالاخص شهر تبریز با ایجاد ریتمی از المان‌های عمودی (ستون‌های کوتاه و بلند) که هر کدام استعاره ای از یک انسان ایستاده (کودک، پیر، جوان، زن و مرد) می‌باشد، به تحقق رسیده است.
کثرت، همپوشانی، به هم پیوستگی و ریتم این المان‌های عمودی در فرم کلی به وحدت رسیده است و کلی واحد، حجمی مواج و پوسته ای به هم پیوسته را شکل می‌دهد. این طرح تصویری از کوههای اطراف تبریز که در خاطره جمعی و حافظه تصویری مردم ایران زمین مظهر ایستادگی، مقاومت و غیرت ملی مذهبی آذربایجان در طول تاریخ پرفراز و نشیب این خطه از مشروطه تا انقلاب، جنگ و دفاع مقدس را به تصویر می‌کشد.
به گفته طراحان در طرح ارائه شده به جای یک المان و بنایی منفک و جدا از میدان در وسط آن، کلیت خود میدان به مونومانی ریتمیک و تأثیرگذار تبدیل شده است. معماری ایکه از تمامی ورودی و خروجی‌ها دارای حسی واحد و در عین حال پویا و سیال باشد.
از سوی دیگر در این طراحی، جرم وسط میدان خالی و میدان به یک حیاط خلوت شهری تبدیل شده که به نوعی مکانی جهت خلوت، سکون و آرامش را در شلوغی شهر ایجاد می‌کند.