سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: لاچلان ماکینون (Lachlan Mackinnon) شاعر، منتقد و ژورنالیست ادبی اسکاتلندی در سال 1956 به دنیا آمده است. او در سومین شهر بزرگ اسکاتلند، ابردین، متولد شده است و در آکسفورد تحصیل کرده. از او تا به امروز قریب به 10 کتاب طی سال‌های 1983 تا 2011 منتشر شده است.
شعری که گاردین از او منتشر کرده است «و ک و» نام دارد که اشاره‌ای است به نام شاعر شاعر بزرگ آمریکایی. ویلیام کارلوس ویلیامز (1963-1883) از نام آورترین شاعران آمریکایی است که بیش از همه به خاطر ترفندهای آوانگاردش در شعر مدرن و ایماژیستی آمریکا شهره است.
و ک و
شقایق*
ویلیام کارلوس ویلیامز می‌گفت
که این «شقایق» گلِ اوست
تنهاست، همچون سنگی جدا افتاده
دیروز رویش پا گذاشتم
گل سرخ‌هایی پوشیده از علف
ساقه‌هاشان قوی، مثل ساق‌های کشاورزان
از گرمای تابستان که همه چیز را از پا درمی‌آورد
از انجماد خاطره
سیل آب‌های جوشان
و آگوست سیاه
جان سالم به درآورده.
و بعد، زمانی که همه چیز رو به راه است
پیشِ گل‌های شمالی جنگل‌ها نمی‌ماند.
ویلیامز دکتر بود، واقعا!
و می‌شنید زبان گل‌ها را
با نشانه‌هایی هرچند کوچک
با آن گوشی پزشکی‌اش.
شقایق، سنگ است
ریشه‌هایش زمانی خشک می‌شود، که ریشه سنگ‌ها می‌شکند
نام‌های لاتین، برای چیزهایی شمالی. اشباح امپراتوری.
ویلیامز زمان زیادی را برای بیمارانش صرف می‌کرد
مردها، زن‌ها، کودکان
کسانی که آویختند، از این سو به آن سو رفتند
و شقایق‌ها
که تنهایند، همچون کوه‌ها.
*این لغت (saxifrage) اشاره به گلی دارد که در گیاه شناسی از آن با عنوان سفرس یاد می‌کنند؛ گیاهی از تیره خاراشکنیان. تصویر این گل نیز ذیلا به نمایش درآمده. تنگ دستانه واژه شقایق را جایگزین آن کرده ایم.
هنرآنلاین چند وقتی هست دست به ترجمان شعرهایی از شاعران مهم جهان که در ایران ناشناخته‌اند، زده است. اگر می‌خواهید شعرهایی که پیش از این در بخش فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین منتشر شده است را بخوانید، روی تیترهای ذیل کلیک کنید:
شعر امروز جهان با ملک الشعرای آمریکا / در شکلِ هراسی، آن سوی انسانِ محض
شعری از یکی از شاعران امروز ژاپن / ما را ببخش، ای مار فرهمند
شعری از ماکسین کومین / دُم کوتاهِ سفیدش به آفتاب گیر کرد و رها شد
شعری از یِوگنی یِوتوشنکو، شاعر شهیر روس/ سرنوشت ما شبیه تاریخ جهان‌هاست
شعری از شاعری ویتنامی-آمریکایی/ آن‌ها می‌گویند آسمان آبی‌ست اما من می‌دانم سیاه است
شعر دیگری از مری الیور، برنده جایزه پولیتزر/ واژه‌ای که تو را پر می‌کند مثل آفتاب