سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی پشت شیشه بهرام دبیری در گالری گلستان، نمایشگاه نقاشی حسین شاه‌طاهری با نام "مشق ذهن" در آرت‌سنتر باغ، نمایشگاه نقاشی آفرین سجادی با نام "قوی‌تر" در گالری اعتماد و نمایشگاه نقاشی ریکاردو شایگان در گالری هما سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
خط‌ها پشت شیشه
نمایشگاه نقاشی پشت شیشه بهرام دبیری در گالری گلستان برپاست. دبیری از جمله هنرمندانی است که در طول سال‌های فعالیت خود مدیاهای مختلف را به کار برده و تلاش کرده است از امکانات مختلف ابزار و مواد، برای بیان مفاهیم مورد نظر خود استفاده کند. او جدا از نقاشی با ابزار معمول، تجربه کلاژ، نمدبافی و نقاشی پشت شیشه را نیز دارد.
دبیری در جدیدترین نمایشگاه خود بار دیگر نقاشی‌های پشت شیشه‌اش را به نمایش گذاشته است. توجه او به این تکنیک قدیمی نقاشی ایران، بی‌ارتباط به نگرش او به نقاشی و سوژه‌هایی که انتخاب می‌کند نیست. نقاشی‌های دبیری برگرفته از اساطیر کهن و میراث فرهنگی و تاریخی ایران است. در طول سال‌های گذشته المان‌های ثابتی در آثار او دیده می‌شوند که خروس، اسب و زن از بارزترین آنها هستند.
در این نمایشگاه نیز زنانی را می‌بینیم که به تنهایی در میان کادر قرار گرفته‌اند و یا با حضور نمادهایی از طبیعت مانند پرنده، اسب و گل، شخصیتی فرازمینی یافته‌اند. از سوی دیگر موجوداتی ناشناخته در بعضی از تصاویر حضور دارند که ترکیبی از انسان و حیوان هستند و به شکل بارزی به داستان‌های اساطیری اشاره دارند.
مانند تمام آثار دبیری در طول سال‌های گذشته، خط عنصر بارز در این نقاشی‌ها است. خطوط منحنی و نرم که آزادانه بر سطح کاغذ یا شیشه نقش می‌بندند، یادآور میراث تصویری ایرانیان هستند و فرم‌های گوناگونی را ایجاد می‌کنند که نیازی به پر شدن سطح آنها با رنگ نیست. به همین جهت شیوه استفاده دبیری از رنگ، متفاوت با شکل رایج است. او به جای قرار دادن رنگ درون یک فرم و پر کردن سطح داخلی یک فیگور و... قلم را آزادانه بر روی زمینه می‌کشد و به این ترتیب سوژه و زمینه را به هم پیوند می‌دهد.
نمایشگاه نقاشی پشت شیشه بهرام دبیری تا 23 آبان در گالری گلستان به آدرس دروس، خیابان شهید کماسایی، شماره ۳۴ برپاست.
رنگی بر عکس‌های تاریخی
نمایشگاه نقاشی حسین شاه‌طاهری با نام "مشق ذهن" در آرت سنتر باغ برپاست. شاه‌طاهری در این مجموعه آثار فیگوراتیوی را به نمایش گذاشته است که نشان دهنده مقطعی از تاریخ ایران است. دوره قاجار، به سبب ورود عکاسی به ایران و ثبت تصاویر متعدد از آن دوره، برای اغلب مردم ایران شناخته شده و آشنا است. حال این عکس‌ها دست آویزی برای یک نقاش شده‌اند تا تصاویر ثبت شده را با مدیایی دیگر بازنشر کند.
نقاشی‌های شاه‌طاهری دربرگیرنده عکس‌هایی از افراد مختلف اجتماع است که اغلب آنها از طبقه بالای جامعه بوده و توان ثبت تصویر خود را داشته‌اند. از سوی دیگر گاه تصاویری از مردم عادی هم دیده می‌شود که به نوعی حاصل مستندنگاری‌های عکاسان اروپایی در آن دوره بوده است. در تصاویر گروهی، زنان یا مردانی را می‌بینیم که منظم در مقابل دوربین ایستاده و شاید برای تنها عکس زندگی خویش، ژست گرفته‌اند. در این تصاویر هویت افراد مشخص نیست و تنها می‌توان درباری بودن، نظامی بودن یا اهل حرمسرا بودن آنها را تشخیص داد.
اما وقتی نقاش به سراغ تک چهره‌ها رفته است تلاش برای بازنمایی شخصیت و کنکاش در ذهنیات و درونیات او مشهود است. اگرچه این افراد برای خود نقاش هم ناشناخته هستند، اما او از پس سال‌ها، بر اساس تصویر ثبت شده از این افراد و شرایط حاکم بر آن دوران سعی کرده است تصویری متفاوت از این افراد ارائه دهد.
وجه شاخص نقاشی‌های شاه‌طاهری که ارزشی متفاوت از عکس به این تصاویر می‌دهد نحوه استفاده از رنگ است. لایه‌های متعدد رنگ‌های سرد و گرم که با کاردک روی بوم قرار گرفته‌اند، رفتاری بیان‌گرایانه و اکسپرسیو دارند که باعث شده است به ابهام در تصاویر و ناواضح بودن آنها دامن بزند. انسان‌هایی برآمده از تاریخ که در پس لایه‌های زمان قرار گرفته‌اند، با وجود ثبت تصاویر آنها، برای انسان امروزی ناشناخته هستند و نوع قرار گرفتن رنگ‌ها باعث می‌شود همچنان مخاطب نتواند از راز وجود آنها مطلع شود.
نمایشگاه نقاشی حسین شاه‌طاهری با نام "مشق ذهن" تا 22 آبان در آرت سنتر باغ به نشانی فرمانیه، بلوار اندرزگو، انتهای خیابان سلیمی شمالی، شماره 147، باغ انجمن خوشنویسان برپاست.
زن در مصاف زندگی
نمایشگاه نقاشی آفرین سجادی با نام "قوی‌تر" در گالری اعتماد برپاست. در نقاشی‌های سجادی شاهد حضور زنانی هستیم که به تنهایی در میان کادر قرار گرفته‌اند و فضایی خالی اطراف آنها را احاطه کرده است. اغلب آنها با چهره‌ای بی‌احساس و سرد به مخاطب خیره شده‌اند، یا با نگاه کردن به بالا و پایین، از مواجهه با مقابل خود اجتناب می‌کنند.
نخستین چیزی که با دیدن تابلوها توجه مخاطب را جلب می‌کند، حالت بیمارگونه یا زخمی چهره‌هاست. زنان در این تابلوها صورت‌هایی غیرطبیعی دارند که به نظر می‌رسد از پس دردها و سختی‌های فراوان، جراحات و زخم‌هایی روی آن باقی مانده است. اما موقعیتی که این افراد در آن قرار گرفته‌اند نیز بر غیرعادی بودن شرایط دامن می‌زند. سجادی در کنار زنان از عناصر خاصی استفاده کرده و با حضور آنها باعث شده افراد در موقعیت‌های غیرطبیعی قرار بگیرند.
ماهی شاخص‌ترین المانی است که در تابلوها دیده می‌شود، اما وجود آن هیچ‌گاه در موقعیتی طبیعی مانند حضور در آب دریا، یا بشقاب غذا نیست. اجتماع ماهی‌ها دامن لباس زنی را شکل می‌دهند یا ماهی قرمزی به شکل یک پیپ درمی‌آید. اما اگر هم ماهی در فرم و شکل واقعی خود باشد، در دست زنی با تجملات دیده می‌شود که آن را به صورت خود چسبانده و حسی ناخوشایند در مخاطب ایجاد می‌کند.
سجادی با اجرایی قوی و دقیق، زنان را در جامعه امروزی و تناقض‌های موجود در آن نمایش داده است. صورت‌های آراسته که با زیورآلات همراه شده‌اند، گاه با کلاه‌خودی بر سر آماده نبرد هستند و گاه تاجی از فنجان و نعلبکی بر سر دارند. همه آنها در فضایی خالی قرار دارند و گویی از محیط اطراف خود جدا شده و در دنیایی متفاوت حضور دارند.
نمایشگاه نقاشی آفرین سجادی تا 6 آذر در گالری اعتماد به نشانی خیابان هفت تیر، مفتح جنوبی، بن بست شیرودی پلاک ۲۵ میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
دری به خانه امن
نمایشگاه نقاشی ریکاردو شایگان در گالری هما برپاست. این نقاشی‌ها در نگاه اول تصاویری هندسی به نظر می‌رسند که از کنار هم قرار گرفتن خطوط و سطوح ایجاد شده‌اند. در هر کدام از آنها رنگ‌های محدودی به کار رفته و اغلب زمینه‌هایی ساده و تخت دارند. اما نگاهی دیگر به تابلوها مخاطب را با تصاویری آشنا و حتی نوستالژیک مواجه می‌کند. آنچه در قاب‌های شایگان دیده می‌شود تصاویری از در خانه‌های ایرانی است که به شکلی مستقل بر سطح تابلو نقش بسته‌اند.
درها که راه ورود به خانه‌ای امن و پر آرامش هستند، با جدا شدن از چارچوب‌ها و دیوارهایی که همیشه آنها را احاطه کرده‌اند، هویتی مستقل یافته‌اند. هر در با خطوط روی آن تبدیل به تابلویی مینی‌مال شده است که با حداقل عناصر بصری توانسته یک ترکیب‌بندی ویژه را به وجود آورد. شایگان در نقاشی از این درها به اصالت آنها وفادار مانده و درها را بدون هیچ تغییری نمایش داده است. نقشی که با جسمی نوک تیز بر روی در کنده شده، لکه زنگ‌زدگی یا بتونه‌ای که در گوشه‌ای از آن وجود داشته، در این تصاویر حفظ شده است.
نکته جالبی که با دیدن این نقاشی‌ها توجه بیننده را به خود جلب می‌کند، فقدان آنها در زندگی امروز است. این درها به شکلی آشکار متعلق به چند دهه گذشته هستند. زمانی که خانه‌های بزرگ با درهای پارکینگی حیاط، در تهران فراوان بودند، صاحبان هر خانه مطابق سلیقه خود این درهای فلزی را رنگ می‌زدند و امکان این را داشتند که هر ازگاهی رنگ‌ها را تغییر داده و تنوعی به نمای خانه خود بدهند. اما در تهران فعلی با آپارتمان‌ها و برج‌های فراوان، اثری از این درهای فلزی نیست و دیدن آنها بر دیوار نمایشگاه، خاطره‌ای نه چندان دور را برای مخاطب زنده می‌کند. از این منظر کار شایگان را می‌توان نوعی تاریخ‌نگاری دانست و او با استفاده از عکس‌هایی که سال‌ها پیش در تهران ثبت کرده است، بخشی از شهر را که برای عده‌ای از ساکنان امروزین آن آشنا نیست بازنمایی کرده است.
نمایشگاه نقاشی ریکاردو شایگان تا 22 آبان در گالری هما به آدرس خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک 8، واحد یک برپاست.