سرویس مد و لباس هنرآنلاین : لباس مردم بلوچستان یکی از آن پوشش‌های با قدمت است که اصالت فرهنگی دارد. لباسی ساده با پیراهنی گشاد و شلواری ساده که به رنگ روشن و معمولاً سفید، متناسب با آب و هوای منطقه است. دیدن فردی با این لباس بلافاصله محل زندگی او را به ما معرفی می‌کند، اگرچه لباس بلوچی از زمان قدیم در یک منطقه بزرگ جغرافیایی شامل مناطقی مانند سیستان و بلوچستان، بخش‌هایی از جنوب خراسان، بخش‌هایی از استان کرمان و هرمزگان، و کشورهایی چون پاکستان، هندوستان، افغانستان و... رواج داشته است. این شباهت لباس در بعضی از اقوام ایرانی به دلیل ریشه‌های مشترک قومی و تاریخی آن‌ها است. لباس بلوچ اگرچه در گذر زمان تغییراتی داشته اما همچنان اصالت خود را حفظ کرده است. زنان بلوچ لباس‌هایی با تنوع رنگی بالا می‌پوشند. شاید لباس زنان بلوچ در نواحی مختلف یکسان به نظر برسد اما نوع پوشش و نوع دوخت اهالی شهرهای مختلف بلوچستان به گونه‌ای است که با دیدن لباس و شلوار، می‌توان پی برد که آن فرد متعلق به کدام شهر، منطقه یا طایفه بلوچ است. پیراهن بانوان سیستان "تاجیک" نام دارد. قد این پیراهن راسته یک وجب بالای زانو است و در دو طرف پهلوها چاکی بلند دارد. چاک بلند این پیراهن به علت پوشیدن دامن پرچینی است که در زیر این لباس پوشیده می‌شد. دامن پرچین زنان سیستانی که در منطقه به "تنبون شگاد" معروف است را به جای شلوار در زیر پیراهن تاجیک می‌پوشند و عرض دامن به ده متر می‌رسد. شلوار زنان سیستانی "کوتَنَه" نام دارد. این شلوار دارای ساق‌های مخروطی شکل است و روی آن با دست یا چرخ دوخت‌های تزیینی انجام می‌شود. جلیقه‌های دوخته‌شده از پارچه ساده و تیره‌رنگ که روی آن با نوار قیطان نقش می‌زنند و کت محلی کوتاه با یقه‌گرد بخش‌های دیگری از پوشش زنان است. پوشش سر زنان بلوج شامل دستمال سری که آن را تا زده و در جلو سر گره می‌زنند و چارقدی که با پارچه چهارگوش رنگـی یـا سـفید بـر روی لچـک بسته می‌شود است. چادر بلوچی ویژگی خاص خود را دارد. فرم آن چهارگوش و جنس آن از پنبه است و توسـط بومیـان منطقـه بافتـه می‌شود. این پارچه مستطیل شکل را از وسط بر روی سر می‌اندازند و قد آن تا کناره زانوها می‌رسد. لباس مردان بلوچ شامل پیراهنی بلند و گشاد است که قد آن تا پایین زانو می‌رسد و در قسمت پایین دامن گشادتر است. دو طرف دامن پیراهن چاکدار است و به همین دلیل به آن پیراهن برچاک می‌گویند. شلوار پرچین مردان بلوچ به وسیله بندهایی کـه توسـط خـود مـردم منطقـه بافتـه می‌شود بر روی کمر بسته می‌شود و برای دوخت آن 6 تا 8 متر پارچه نیاز است، اما در سال‌های اخیر از گشادی شلوار کاسته شده است. پیراهن آن‌ها نیز از گذشته تاکنون تغییراتی داشته و به مرور زمان از گشادی آستین آن کاسته شد و بـه شـکل راسته درآمد. جلیقه مردان "باسکَت" نامیده می‌شود و از نمد یا ابریشم معمولاً به رنگ مشکی دوخته می‌شود. کت‌های سیستانی انواع متنوعی داشته که بسیاری از آن‌ها امروزه رواج ندارد و جای خود را به کت معمولی داده است. مردان بلوچ هرگز با سـر برهنـه ظـاهر نمـی‌شوند و انواع مختلفی از سرپوش را استفاده می‌کنند. در زمان استراحت از عرقچین استفاده می‌کنند که از جنس پارچه نخی تولید شده و کناره آن با نخ ابریشمی دست‌دوزی می‌شود. کلاه پشمی که در صحرا بر سر می‌کننـد و جـنس آن از پـشم گوسـفند است، کلاه قوس که مردان مسن در جشن‌ها و مراسـم بـر سـر می‌کنند و... انواع کلاه بلوچ هستند. اما پوشش سر اصلی مردان سـربندی بـه نـام "لنگتـه" است که بیشتر سفید یا خاکستری است. این سربند شبیه عمامه به نظر می‌رسد اما بـه آن شکل پیچیده نمی‌شود، بلکه یک سر آن را لای سربند قرار داده و سر دیگر آن را رها می‌کنند. طـول آن حدود 10 متر و عرض آن تقریباً یک متر و نیم است. لنگ یکی دیگر از اجزای پوشش مردان است که با پارچه‌ای به طول 3 متر و عرض حدود یک متر و نیم تولید شده و دور گـردن و شـانه آویخته می‌شود. لنگ از پارچه‌های نخی ساده و گلدار تهیه می‌شود و از آن استفاده‌های متعددی می‌شود. خشک کردن سر و صورت، به عنوان کیسه بـرای محـل بـذر در زمین کشاورزی و.... علاوه بر آن پارچه‌ای پشمی به نام پتو وجود دارد که آن را بـه دور کمر و گردن و شانه می‌اندازند و در زمـستان جای لنگ را می‌گیرد. این شال را به گونه‌ای دور گردن و سر و صورت مـی‌پیچنـد کـه فقط چشم و بینی از میان آن نمایان است. انتهای پیام/