سرویس تجسمی هنرآنلاین: "آن‌قدر نقاشی کرده‌ام که شمار دقیقشان را به خــاطر ندارم. در سیزده، چهارده سالگی آن‌قـــدر انرژی برای کارکردن داشــتم که روزی یک تابلو می‌کشیدم شاید بیش از ۶۰۰ اثر خلق کردم که حداقل یک چهارم آن‌ها بدن انسان بوده است." این جملهای است که عباس کاتوزیان نقاش فقید معاصر درباره کارخود گفته است. جملهای که می‌تواند سندی باشد بر عشق بی‌حد او به نقاشی، عشقی که موجب می‌شد او از پرکار‌ترین نقاشان زمان حیاط خود باشد.
سبک آثار کاتوزیان را رئالیسم و اکسپرسیونیسم دانسته‌اند زیرا در مسیر فعالیت هنری او، میتوان شاهد توجه بسیار این هنرمند به موضوعاتی مانند نقاشی پرتره، مردم عادی کوچه و بازار، زرتشت، شهریار، اعتیاد و جنگ ایران و عراق بود. با این حال او خود درباره اینکه آثارش در چه سبکی قرار میگیرند گفته است: "من در نقاشی قائل به سبک خاصی نیستم زیرا این سوژه و انگیزه نقاشی است که شکل اثر را تعیین می‌کند"
او شاید یکی از شناختهشدهترین هنرمندانی بود که آثارش مورد توجه عموم مردم قرار گرفت، روی فرش‌ها نقش بست و بر دیوار خانههای بسیاری از آنان آویخته شد. کاتوزیان ملموسترین موضوعات را انتخاب کرده بود، زنان در لباسهای رنگارنگ محلی، گلها و میوه‌ها درون سبدهای بزرگ، پیرمردانی در هیات دراویش؛ همه اینها برای مردم سراسر ایران آشنا بودند و او با نمایش شگفتانگیز و رئالیتسی خود به آن‌ها موجب می‌شد که همگان آثارش را دوست بدارند.
کاتوزیان در سال ۱۳۰۲ در تهران متولد شد و چنانکه خود می‌گوید "تا آنجا که یاد دارم نقاشی کردم و نقاش بودم. همیشه در تار و پود طراحی تلاش کردم و غرق در رنگ‌ها بوده‌ام"
او که هنرجوی هنرستان کمال الملک بود و بعد‌ها در سال ۱۳۲۲ نایب رییس این هنرستان نیز شد، تنها نقاش ایرانی ست که در سال ۱۳۵۲ آثارش در کنار آثار استاد کمال الملک در مجلس شورای ملی به معرض تماشا قرار گرفت.
او ۲۷ نمایشگاه انفرادی در تهران، ۹ نمایشگاه در آبادان ۵ نمایشگاه در آمریکا، یک نمایشگاه در لرد لیتون لندن (کتابخانه ملی)،دو نمایشگاه در پاریس برپا کرد که آثار نمایشگاه پاریس در سه شماره مجله ایماژ دوموند (Dumonde Image) مورد نقد و بررسی قرار گرفت یکی از آثار این نمایشگاه در موزه بوداپست نگهداری می‌شود. برخی دیگر از آثار این نقاش در موزه آستان قدس رضوی و چند موزه اروپایی برجای مانده است.
مرتضی کاتوزیان، برادر عباس کاتوزیان، که خود از نقاشان صاحب نام در ایران است، عباس کاتوزیان و سبک و شیوه کار او را از جمله پیشگامان می‌داند می‌گوید: او هنرمند توانایی بود و جزو پیشکسوتان هنر نقاشی ایران همیشه به حساب آمده است. در کشیدن پرتره توانایی زیادی داشت و پرتره‌های زیبایی تهیه می‌کرد. سال‌های زیادی هم هر هفته نقاشی‌های او پشت جلد بعضی از مجله‌ها چاپ می‌شد. مردمی که دوست داشتند این نقاشی‌ها را می‌بریدند و قاب می‌کردند و نقاش‌های جوان‌تر از روی آن‌ها نقاشی می‌کردند.
کاتوزیان اواخر عمر را در انزوا گذراند و تنها معدودی شاگرد داشت. وی سرانجام پس از گشایش آخرین نمایشگاهش در فرهنگسرای نیاوران ۲۳ فروردین ۱۳۸۷ در سن ۸۵ سالگی و در خانهاش درگذشت.
انتهای پیام/