سرویس تجسمی هنرآنلاین : منوچهر صفرزاده نقاش و طراح، جزو نخستین کسانی است که همراه با گروه دیگری از نقاشان معاصر در موزه‌های معاصر نمایشگاهی با موضوع انقلا برپا کردند. صفرزاده همان سال‌ها اهل نقاشی دیواری هم بود هرچند نقاشی‌های دیواری‌اش پس از همه این سال‌ها یا خراب شد یا با گچ پوشیده شد. این روزها نمایشگاهی از آثار این هنرمند در گالری ماه مهر برپاست.
صفرزاده، هنرمند نقاش درباره نمایشگاه خود که این روزها در گالری ماه برپاست به خبرنگار هنرآنلاین گفت: در این نمایشگاه هفت تابلوی من روی دیوار رفته است. تابلوهایی که در دو ماه گذشته آنها را خلق کرده‌ام. البته من پنجاه سال است که نقاشی و طراحی می‌کنم و با آنکه این تابلوها را در دو ماه گذشته کشیده‌ام اما آنها حاصل این پنجاه سال تلاش من در زمینه نقاشی است.
نقاشی‌های صفرزاده مجموعهای از چهره‌های گوناگون هستند، چهره‌هایی که حالات و احساسات عمیقی را میتوان در آنها دید. صفرزاده درباره این چهره‌ها اظهار کرد: آدم‌هایی که در این تابلوها می‌بینید مردم کوچه و بازار هستند، مردمی که مرا وادار میکنند چهره‌هایشان را نقاشی کنم. درست است که من این نقاشی‌ها را در تنهایی خودم می‌کشم اما دانسته‌هایم برای نقاشی کشیدن را از کوچه و خیابان گرفته‌ام، از زیر ماشین رفتن آدم‌ها، از دختر کوچکی که جلوی پایم از طبقه چهارم افتاد و از بس لاغر بود مثل تکه‌ای کاغذ، نرم بر زمین فرود آمد و نمرد. زنده ماندن این دختر بر من بسیار تاثیر گذاشت و باعث شد هر وقت ناامید هستم با خودم بگویم یادت باشد آن دختر زنده ماند.
او با بیان اینکه اعتقادی ندارم که آثارم سبک خاصی دارد ادامه داد: تمام کسانی که هنر را طبقه‌بندی میکنند یک جای کارشان میلنگد. هنر یا هست یا نیست، اینکه چه سبکی دارد چیزی است که عده‌ای ساخته‌اند تا از قبل آن نانی به دست آوردند.
این نقاش و طراح همچنین درباره پالت رنگ گسترده‌ا‌ی که در آثارش دیده میشود نیز گفت: زمانی بود که به من میگفتند چقدر از طراحی استفاده میکنی و کارهایت بی رنگ و رو هستند. حال که از رنگ استفاده می‌کنم میگویند چقدر رنگ در تابلوهایت وجود دارد. به نظر من این سوال درست نیست هر کاری دنیای خودش را دارد مثلا یک گوجه فرنگی وقتی قبل از خورده شدن روی میز قرار دارد دنیایی برای خودش دارد و وقتی آن را سلاخی میکنیم تا بخوریم دنیایش را عوض کرده و دنیای جدید برایش خلق کردهایم. تمام جهان برای من همین‌طور است. به نظرم مسئله این است که نقاش باید این شکل را بفهمد و توانایی آن را داشته باشد که با دست و ذهنش آن را به بوم منتقل کند. برای این کار هم نقاش باید آن قدر تمرین کند تا دستش و ذهنش به نوعی اتحاد برسند. نقاش مثل کسی است که مدام درخت می‌کارد یا مثل کسی که توت را از درخت میتکاند تا آدمیان را شیرین‌کام کند.
صفرزاده با اشاره به اینکه هنر از جایی نمیآید و آن را به کسی هدیه نمیدهند گفت: تو به عنوان یک هنرمند باید بتوانی هنر را از وجود خودت بیرون بکشی. باید از دیوار افتاده باشی، دعوا کرده باشی، آدم مودبی بوده باشی و همه اجزاء زندگی را لمس کرده باشی در یک کلمه باید زندگی کرده باشی تا بتوانی از زندگی جواب بگیری. به همین دلیل است که به نظر من کسی که زندگی نکند نمیتواند هنرمند خوبی باشد.
او همچنین درباره دیگر عناصر تکرارشونده تابلوهایش یعنی میوه‌ها نیز اظهار کرد: من همه چیز را در تابلوهایم می‌کشم این بار میوه‌ها بیشتر دیده‌می‌شوند. فکر می‌کنم کشیدن یک سیب روی یک تکه سنگ میتواند معنای تمام زندگی را داشته و حرفی درباره همه جهان باشد. یک سیب چیز کمی نیست و یک فیلسوف یا محقق میتواند درباره معنای همان یک سیب کتاب‌ها بنویسد. من در تابلوهایم تنها سعی می‌کنم دست، قلم‌ومو و ذهنم را به سمتی هدایت کنم که با هم پیوند بخورند و در مواجه با یک سیب درستترین شکل را بکشند.
صفرزاده که در چند دهه گذشته در زمینه طراحی نیزکارهای بسیاری خلق کرده است درباره این هنر نیز گفت: هر هنرمندی چه نقاش یا حتی معمار باید طراحی بداند تا آثارش پایه درستی داشته باشند. باید زیاد طراحی کند، همیشه کاغذ و مدادی همراه داشته باشد و در کافه و خیابان از همه چیز طراحی کند حتی با چشم بسته هم باید بتواند طراحی کند. متاسفانه جوانهایی که من میبینم کمتر سراغ طراحی میروند و این بر نقاشی آنها نیز تاثیر بسیار دارد.
نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های منوچهر صفرزاده که از 7 آذرماه در گالری ماه مهر افتتاح شده است تا 17آذر برپاست و علاقهمندان میتوانند هر روز به جز جمعهها از ساعت 16 تا 20 از آن بازدید کنند.
گالری ماه مهر در بلوار آفریقا، کوچه نیلوفر، شماره 7 واقع شده است.
انتهای پیام/