به گزارش هنرآنلاین، نمایشگاه "سکون و عکس‌های متحرک" عباس کیارستمی دو مجموعه عکس و سه فیلم ویدئویی این کارگردان، فیلمنامه‌نویس، شاعر و عکاس را شامل می‌شود: "سفید برفی" سری عکس‌هایی است که بین سالهای ۱۹۷۸ و ۲۰۰۴ میلادی از چشم‌اندازهای سراسر پوشیده از برف برداشته شده است. مجموعه عکس‌های "باران و باد" حاصل فعالیت‌های هنری این سینماگر ۷۳ ساله در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ میلادی است که همگی در چارچوب برنامه‌های تدارکی تهیه فیلم‌های او تولید شده‌اند. عکس‌های مجموعه "باران و باد" از داخل خودرو و در روزهایی بارانی برداشته شده‌اند. قطره‌های باران روی پنجره خودرو، نگاه بیننده را به سوی بازتاب نور در پس این قطره‌ها می‌کشد.
کیارستمی درباره نقش عکس و سینما در فعالیت‌های هنری خود می‌گوید: "عکس‌های من، سینمای من را می‌سازند. مدیوم عکس فرصت مینیمال کار کردن، با حداقل امکانات کار کردن را به من داده است و همین عکس‌هاست که سینمای مرا می‌سازند."
برنده نخل طلایی کن برای فیلم "طعم گیلاس" در سال ۱۹۹۷ میلادی همچنین می‌گوید: "به سینما و عکاسی توأما علاقه دارم، اما بدیهی است که شرایط برای عکاسی فراهم‌تر است، عکاسی به مجوز، سرمایه‌گذاری، پروداکشن‌و... نیازی ندارد. لذا در این هنر فعالیت می‌کنم. اما هر‌گاه شرایط کافی و لازم برای ساخت فیلم فراهم شود، فیلم هم می‌سازم."
کیارستمی به گفته خود همواره در آرزوی نقاش‌شدن بوده است. او درباره رابطه این هنر با عکاسی و فیلمسازی می‌گوید: "من می‌خواستم ابتدا نقاش بشوم و به مدرسه هنر در تهران رفتم، ولی نتوانستم آن را به پایان برسانم. بعد به فیلمسازی پناه بردم. ولی انقلاب شد و امکان ساختن فیلم وجود نداشت. با این حال من نمی‌توانستم کار نکنم. من طبیعت را خیلی دوست دارم و می‌خواستم آن را نقاشی کنم. به همین خاطر یک دوربین خریدم و به روستاها سفر کردم و از جاهای زیبایی‌که دیدم، عکس انداختم. فقط می‌توانم بگویم که عکاسی و فیلمسازی ادامه تلاش من برای نقاش شدن است که نتوانستم به فرجام برسانم. عکس‌هایی که این‌جا می‌بینید، عکس‌هایی هستند که من آرزو داشتم بتوانم نقاشی کنم."
به نوشته دویچه‌وله، به نظر ماریا شولته، مدیر و گردآورنده نمایشگاه مجموعه هنری شهر کمنیتس، مجموعه "سفید برفی"، زمان تجریدی را بازمی‌تاباند. او رد پاهایی که در برف دیده می‌شود یا سایه‌‌های درختان که یک لحظه خاص را به تصویر می‌کشند را نمونه بارز ثبت گذر زمان در لحظه می‌داند. ماریا شولته اصولا عنصر زمان را هم در عکس‌ها و هم در کارهای ویدئویی این سینماگر، عنصری محوری می‌داند که پیوند سکون و حرکت را در این آثار ممکن ساخته است: "در این کارها نباید دنبال سکون در عکس‌ها و حرکت در فیلم‌های ویدئویی گشت. این دو عنصر در همه آثار آشکار است. عکس‌های سری "باران و باد" به عنوان مثال، حرکت را از طریق قطرات روان بر پنجره‌ی خودرو یا نگاه بیننده، هنگام عبور از سطح تابلو نشان می‌دهد."
در نمایشگاه "مجموعه هنری شهر کمنیتس" سه فیلم ویدئویی از این هنرمند پرکار هم به نمایش گذاشته شده که عنوان‌های "پنج" محصول ۲۰۰۳میلادی، "جاده‌های کیارستمی" ساخته ۲۰۰۵میلادی و "Sea Gulls' Eggs" از سال ۲۰۰۷ میلادی را یدک می‌کشند. این کارها نیز در جریان جستجوی سینماگر برای یافتن لوکیشن مناسب به‌منظور فیلمبرداری صحنه‌های فیلم تهیه شده‌اند.
نمایشگاه "سکون و عکس‌های متحرک" که سال پیش، در شهرهای بوخوم و ویسبادن نیز به نمایش درآمده بود، از روز ۱۳ جولای تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳ میلادی (22تیرماه-31شهریورماه) در مجموعه هنری شهر کمنیتس دایر است.
انتهای پیام/32/